zondag 3 mei 2015

Nepal

Jullie weten allemaal dat ik aan de andere kant van de grote plas zit. Waar ik het fantastisch heb. Amerika is geweldig. Behalve 1 ding. Sovinisme. Amerikanen zijn trots op hun eigen land. Wat een positief gegeven kan zijn. Trots op je eigen mannen die altijd voor jouw vrijheid en veiligheid strijden en ook voor die van anderen. Maar op momenten zoals deze kan dit grote land een voorbeeld nemen aan Nederland.

Nederland. Dat kleine landje in Europa. Waar alles mag. Van de hoeren in Amsterdam tot de coffeeshops in elke andere stad. Maar ook het land dat voor anderen klaar staat. Altijd. Soms tot ongenoegen van anderen. We zijn er voor iedereen. Waar ook ter wereld. En dat is opnieuw gebleken met het openen van giro 555. Samenwerkende hulporganisaties die geld inzamelen voor Nepal. Geld inzamelen voor mensen die het nu het allerhardst nodig hebben. Je mag er van zeggen wat je wilt. Misschien is het naief om te denken dat al dat geld goed terechtkomt. Misschien is het hoopvol. Nepal mag niet zomaar vergeten worden. Wij Nederlanders vergeten Nepal niet. Er is nu 8.6 miljoen euro ingezameld. Wat fantastisch is dit. En wat ben ik dan trots op mijn land. Dat wij toch even onze eigen problemen opzij zetten om te kijken wat er verder in de wereld gebeurd.

Dit is niet het geval hier. Hier wordt vooral nieuws verspreid dat in eigen land gebeurd. Rellen in Baltimore. Nog geen uurtje van mij vandaan. Omdat er een zwarte man is overleden tijdens zijn arrestatie. De politie vond medische hulp niet noodzakelijk. Dit is erg. Heel erg. Maar dat betekent niet dat je dus zomaar je ogen kunt sluiten voor wat er in de rest van de wereld gebeurd. Natuurlijk weten ze hier wel wat er is gebeurd. Ik heb er alleen niemand over gehoord. Er is nauwelijks iets over op tv. En er wordt al helemaal geen geld ingezameld door een landelijke organisatie. Het is bizar. Ben ik dan echt zo anders dan alle Amerikanen hier? Is het gek dat het mij wel wat kan schelen wat er met die mensen gebeurd? Ik zeg niet dat het de Amerikanen niet kan schelen, maar je hoort er alleen zo weinig over.

Ik ben trots op Nederland. Misschien ben ik ook wel te sovinistisch. Of ben ik menselijk? Misschien ligt het in het midden. Nederland, ik hou van je. Over 9 en een halve week mag ik weer bij je zijn. Ik mis je.

Liefs