donderdag 30 april 2015

Tandarts

Daar gaan we weer.. De tandarts. Mijn allergrootste vriend.
Ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik een fobie heb voor de tandarts. Elke keer als ik weer naar de tandarts ga hoop ik dat het spontaan verdwenen is. Zolang ze niet gaan boren of verdovingen zetten, gaat het allemaal wel. Maar als er dus een gaatje gevuld moet worden of zoals vandaag een wortelkanaalbehandeling moet gebeuren... Dan stijgt de paniek me direct naar het hoofd. Het lukt me dan niet om rustig te blijven.
Ik denk dat mijn angst begonnen is door 1 traumatische ervaring toen ik een jaar of 11 was denk ik. Ik moest een wortelkanaalbehandeling ondergaan bij mijn voortand. Deze was al flink ontstoken en deed dus behoorlijk veel zeer. Ik herinner me vaag dat ik met papa naar de tandarts ging en dus een wortelkanaalbehandeling moest ondergaan.
Ik herinner me dit als heel erg pijnlijk en dat ik lag te schreeuwen op de tandartsstoel. Misschien heb ik dit in mijn hoofd wel erbij verzonnen, dat weet ik eigenlijk niet meer. In elk geval wel duidelijk, mijn angst voor de tandarts werd geboren.

Vanmiddag moet ik weer naar de tandarts. Gisteren zou het eigenlijk gebeuren. Ik op wiebelende beentjes naar de tandarts. Een goed uur later stond ik weer buiten. Helaas. Er was niks gebeurd. De verdoving zat er welliswaar in, maar de tandarts durfde het niet aan om mij te behandelen. Hij had geen ervaring met mensen die zo angstig zijn. (lees: tranen met tuiten op de behandelstoel) Ik was zo boos! Ik dacht nog, ga maar gewoon door, let niet op mijn gejank, maar het mocht niet baten. Hij ging het niet doen. Shit. Verdoving voor niks, stress voor niks. Gelukkig hoefde ik niet te betalen. Dat scheelde dan wel weer.

Terug naar vandaag. Ik moet over een paar uur naar een speciale tandarts. Een tandarts die gespecialiseerd is in het behandelen van mensen met een angst voor de tandarts. Wat een vernedering. Naar een speciale tandarts die 45 minuten rijden is van hier omdat ik te bang ben om naar een gewone tandarts te gaan. Man, raap jezelf toch bij elkaar en zeur niet zo! Dat gaat er echt elke minuut in mijn hoofd om. Wat ben ik een aansteller. Duizenden mensen gaan gewoon naar de tandarts zonder mokken of morren. Maar nee... Ik kan dat blijkbaar toch niet. Mijn lichaam blokkeert en vertelt me dat ik doodsangsten uit moet staan bij de tandarts. Verdomme! Waarom dan?

People,, wish me luck today. Ik ga naar de tandarts. Het kost me potverdorie misschien wel 1200$. Dus dan moet het ook maar goed gebeuren. Op zulke momenten baal ik. Ik baal dat ik niet even thuis ben met mijn familie en lieve vriend. Zodat die even kunnen zeggen dat ik niet gek ben of gestoord.

Liefs,

3 opmerkingen:

  1. you did it :D I'm so proud of you -x-

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey een vraagje: Waarom kost het je 1200 dollar? Dekt je vezekering dat niet? en hoe kom je aan zoveel geld?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Diana, Ik dacht al gereageerd te hebben op je comment, maar blijkbaar niet. Je verzekering dekt het inderdaad niet. Ligt wel een beetje aan je verzekering ook. Gelukkig bleek het bij mij met een vulling opgelost te kunnen worden en kostte het me 'maar' 250$. Ik werk hier als Au Pair en heb dus wel een beetje een inkomen.

    BeantwoordenVerwijderen